Bruja heeft nu al 2 nachten braafjes in de living bij de andere honden geslapen. Vandaag laat ik haar voor het eerst ook overdag, als ik ga werken, in de living. Ik zorg er voor dat er zeker niks rondslingert dat absoluut niet kapot mag maar ik leg ook speciaal een paar oude dingen op tafel om haar uit te lokken.
Als ik 's middags thuis kom, komt ze me vrolijk tegemoet gehuppeld. Haar korte stompstaartje gaat als een trommelstokje heen en weer. Eigenlijk best gemakkelijk zo'n kort staarje. Nadat ik de honden buiten gelaten heb, inspecteer ik de woonkamer. De kranten op de salontafel, de houtblokken aan het kacheltje, het pluchen beertje op de stoel, het oude laken op de tafel, het ligt er nog allemaal zoals ik het 's morgens heb achtergelaten. Voor ik terug naar het werk vertrek, geef ik ze alle zes een dikke koek. Dat hebben ze wel verdiend. Ze kijken me een beetje verbaasd na. Hoe, ga jij nu weeral weg? Ik weet het jongens, maar ik moet nu eenmaal gaan werken!
Wie Bruja adopteert, krijgt de ideale familiehond, daar ben ik nu wel zeker van. Het is een grote Galgo maar het lijkt wel of ze dit zelf beseft want ze is zo voorzichtig in haar bewegingen. Ze loopt netjes mee aan de riem, zonder te trekken. Ze is helemaal niet angstig. In al mijn 'hondenjaren' heb ik zelden zo'n stabiele hond gezien en dat vind ik toch zeker een pluspunt voor een hond die in ons drukke Belgiëlandje moet wonen. Bruja kan perfect met andere honden samenleven, zelfs kleintjes. Alleen haar reactie op katten kan ik niet testen maar ik vermoed dat dit geen probleem is. Ze is superzindelijk en als je haar de tijd geeft om aan te passen aan de gewoontes van het huis, dan doet ze alles netjes buiten. In het begin moest ik tamelijk lang met haar de tuin in maar nu heeft ze al begrepen dat ze op vste tijden haar behoefte moet doen. Wie voor dit meisje kiest, krijgt er een heel brave, een heel lieve en heel trouwe huisgenoot bij, dat staat vast.
Na het werk neem ik haar mee voor een kort autoritje. In plaats van het bos hier om de hoek kiezen we een plekje dat op een 10-tal minuutjes rijden ligt. Tijdens het ritje is ze weer zenuwachtig, ze hijgt de hele tijd. Ze wordt niet ziek maar het geeft haar om de één of de andere reden veel stress. Het wandelen gaat prima, ze ontspant helemaal. Terwijl de 2 terriers heen en weer racen, loopt ze netjes naast me mee aan de riem. Op de terugrit hetzelfde scenario. Ik vraag me af wat er allemaal door haar mooie, zwarte hoofdje gaat, wie weet wat ze allemaal heeft meegemaakt.
's avonds loopt er een mail van Patricia binnen om te zeggen dat er al 3 adoptieaanvragen binnen zijn. Ik ben heel, heel blij maar ook en beetje teleurgesteld want jammer genoeg is er geen enkele aanvraag voor Bruja bij. Ik begrijp het niet goed want dit is er toch weer eentje uit de duizend. Ik weet het, ze heeft veel littekens en een kort staartje maar dan kan toch niet de reden zijn om dit Galgaatje geen kans te geven.
