In de auto op weg naar de Dierenhappening merk ik dat Bruja hijgt en zenuwachtig is. Ze is het autorijden niet gewoon. Daar moet ik volgende week echt werk van maken. Korte ritjes met de auto, zo'n 5 à 10 minuutjes, en dan een lange wandeling zodat ze ervaart dat autorijden altijd tot iets plezierigs leidt.
Als we in de Grenslandhallen aankomen is Karlien al volop bezig om de stand in orde te brengen. Cora, Lula, Tundra en Bruja gaan voorlopig in de ren. Ze kijken me een beetje verveeld aan. Moeten wij nu echt heel de dag hier zitten? Wij zouden veel liever gaan wandelen!
Het duurt niet lang of de eerste bezoekers komen er aan en dan volgen de knuffels en aaitjes elkaar op. De honden genieten van alle aandacht terwijl wij met de bezoekers praten. Glenn en ik vangen de mensen op bij de honden om hen uitleg te geven over de Galgo's en adoptie. Karlien vangt de mensen die iets willen kopen of die ons willen steunen op in de shop. Ze is al vaker bij Pat op de berg geweest en kan de bezoekers vertellen hoe het er "op de berg" aan toe gaat.
2 Studenten die een eindwerk over de windhonden in Spanje willen maken bezoeken onze stand en luisteren geïnteresseerd naar Karlien. Het doet me plezier dat ook jonge mensen hier mee bezig zijn. We krijgen ook het bezoek van een prachtige Oehoe, een jonge uil die honden gewoon is. Hij laat de honden gewillig aan zijn veren ruiken. Ik krijg toch even kippenvel want met het jachtinstinct van onze Tundra weet je maar nooit. Maar ook Tundra is onder de indruk van deze enorme vogel en komt heel voorzichtig eens ruiken.
In de namiddag is er een gezellige drukte. We laten Cora en Lula vrij rondlopen in de gang. Ze zijn de perfecte ambassadeurs voor El Galgo Senior. Daar kunnen wij met onze uitleg niet tegen op. Ze vleien zich tegen de mensen aan en vragen om knuffels en aandacht. Ze houden iedereen tegen die aan onze stand voorbij wil gaan ;-) De kinderen vinden het geweldig.
Lula is een echte kindervriend. Als ze een kinderstemmetje hoort gaat ze er op af. Een klein meisje dat bang is van honden wil, nadat ik haar een koekje heb laten geven, niet meer weg van Lula. Ik ben best wel fier op mijn honden. Ook Bruja, die tenslotte nog maar 6 dagen bij ons is gedraagt zich voorbeeldig. Als we haar mee naar buiten nemen voor een plasje loopt ze zelfverzekerd door de massa volk. Ze is helemaal niet onder de indruk of bang. Ik zie heel wat honden van bezoekers een heel ander gedrag vertonen, zenuwachtig hijgen, sleuren en trekken aan de riem, blaffen en uithalen naar andere honden. Als ik het zo allemaal bekijk dan ben ik er van overtuigd dat Bruja er weer eentje uit de duizend is. Ze is een perfecte huishond en als er eentje het spreekwoordelijke "gouden mandje" verdient, dan is zij het wel.
's Avonds zijn ze alle 4 doodmoe. Ze vallen als een blok in slaap bij het houtkacheltje. We krijgen het niet over ons hart om Bruja in de bench te zetten en we beslissen om haar in de living te laten slapen bij de anderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten