Gelukkig zijn we goed op tijd vertrokken want in Zaventem aangekomen zien we op de infoborden dat de vlucht 35 min eerder land dan gepland. Anja en Anneke die Kiara komen ophalen zijn ook al daar. En Vicky die speciaal van Gent is afgekomen om de adoptiepapieren in orde te brengen. Even later komt ook Anne-Marie, die Simo komt ophalen, er aan. Gespannen houden we deuren in de gaten. Wat duurt het lang!
Daar zijn ze dan! In de verte zie ik Marie-José aankomen. 2 Stewards duwen de kar met de boxen van Simo, Kiara en 'onze' Bruja. Van dan af gaat het snel. De stewards laden de boxen af en een hoop mensen verzamelt zich rond ons. Iedereen is nieuwsgierig en wil de geschiedenis van deze honden weten. Ik gluur in de boxen, ... het blonde snuitje van Kiara, ... het ruige kopje van Simo en ... het pikzwarte hoofd van Bruja. Heel voorzichtig, pootje per pootje komt ze uit de box. Ze kijkt eens verbaasd om zich heen en ziet Kiara staan. Ze wrijft haar hoofd tegen het hoofd van Kiara en snuift haar geur op. Toch iets bekends en vertrouwds in deze wirwar van mensen en honden. Misschien verbeeld ik het me maar het lijkt alsof ze afscheid nemen van elkaar. Ze is mooi, veel mooier dan op de foto's van de website. Haar korte stompstaartje is best wel schattig. De vele littekens op haar lichaam verraden een zwaar verleden maar ze heeft haar vertrouwen in de mensen niet verloren. Ze duwt haar hoofd in mijn handen en wil gestreeld worden. Ik knuffel haar en vertel haar dat we er alles aan gaan doen om een goede thuis voor haar te vinden.
Thuisgekomen laten we haar kennismaken met de andere honden. Fosfor en Folly, mijn 2 terriertjes zijn eerst aan de beurt. Fosfor vindt het meteen allemaal goed. Zolang het maar meisjes zijn kan hij er best mee leven. Folly die doof is en nogal angstig blaft een paar keer naar Bruja. Bruja negeert haar en Folly geeft het blaffen al snel op. Misschien is ze het al gewoon dat er regelmatig nieuwelingen bijkomen of misschien is het omdat Bruja, net zoals zij, zwart is. After all 'black is beautiful!'. Eén voor één laten we nu ook Cora, Tundra en Lula binnen. Nieuwsgierig besnuffelen ze de nieuwkomer. Bruja reageert precies zoals ik het wil. Ze vermijdt oogcontact en laat zich rustig besnuffelen. Lula, die net zoals Bruja uit het dodingsstation van Sevilla komt, schijnt haar toch niet te herkennen.
Omdat we haar niet kunnen overtuigen om een plasje in de tuin te doen beslissen we om een wandeling te maken. Bruja is helemaal niet angstig maar veiligheidshalve doe ik haar toch een U-lead aan. Ze loopt rustig mee aan de leiband, durft nog niet goed te snuffelen en kijkt verbaasd naar de capriolen van Tundra.
's Avonds gaat ze de bench in voor de nacht. Vaste regel in huize Kraewinkels: nieuwkomers gaan in de bench tot we zeker weten dat ze zich goed gedragen als we ze alleen laten. Ze is moe, het was een zware dag voor haar. Met een diepe zucht valt ze in slaap...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten